نقطه سرخط

خدایا در سال جدید
حول حالنا الی احسن حال.
سال نو بر همگی مبارک باشد.
التماس دعا

امام هادی علیهم السلام می فرمایند:
بجای حسرت و اندوه برای شکستهای گذشته تصمیم به جبران آن بکن.
پی نوشت:
منم میگم (البته با اجازه آقای شاعر):
در نا امیدی بسی امید است
پایان شب سیه سفید است
مهم اونه که اگه شکستی داشتیم بیاییم ازش تجربه کسب کنیم و دیگه هیچوقت تکرارش نکنیم.(کو گوش شنوا منظور خودمم به دل نگیر شما)
برای همتون در این روزهای آخر سال عاقبت بخیری آرزو می کنم.

قال علی (ع) : طوبی لمن کان عیشه کعیش الکلب ففیه عشرة خصال فینبغی ان یکون کلها فی لمؤمن.
امیرالمؤمنین (علیه السـلام) می فرمایند: خوشا به حال کسی که زندگیش مثل زندگی سگ باشد!!! در سگ ده خصلت پسندیده است که مؤمن به داشتن آن سزاوارتر است.

الف) لیس له مقدار بین الخلق و هو حال المساکین.
سگ در میان مردمان ، قدر و قیمتی ندارد که این حال «مساکین» است.( مؤمن به دنبال شهرت و انگشت نمائی نیست )

ب ) ان یکون فقیرا لیس له مال و لا ملک و هو صفة المجردین.
سگ مال و مِلکی ندارد که این صفت «مجردین» است.( مؤمن به دنیا دلبستگی ندارد )

ج) لیس له مأوی معلوم و الارض کلها له بساط و هو من علامات المتوکلین.
خانه و لانه ای مشخص و معینی ندارد و هر جا که رود همان جا را خوابگاه خود سازد و همه زمین بساط اوست که این از نشانه های «متوکلین» است.( مؤمن به فکر ویلا و برج های سر به فلک کشیده نمی باشد).

د ) ان یکون اکثر اوقاته جائعا و هو من علامات الصالحین.
اغلب اوقات گرسنه است و این عادت «صالحین» است.( مؤمن شکم پرست و همیشه به فکر شام و نهار الوان نمی باشد ).

ه) ان ضربه صاحبه لا یترک بابه و هو من علامات المریدین .
 اگر صد ضربه تازیانه از صاحب خودش بخورد، در خانه او را رها نمی کند و این صفت «مریدین» است.(مؤمن به این و آن دست دراز نمی کند).

و ) لا ینام من الیل الا القلیل و ذلک من اوصاف المحبین.
شبها به جز اندکی نمی آرامد و این از صفت های «محبین» و دوستداران است.(مؤمن شبها برای آخرت کار می کند، نه پای تلویزیون و... ).
(بر گرفته از کتاب در ثمین و ماء مَعین چاپ دوم صفحه 457 ـ تالیف آیت الله سید مجتبی حسینی میر صادقی زنجانی و کتاب لئالی الاخبار ج 5 – ص 387- 388 )
پی نوشت:
شرمنده ی روی تمام دوستان. مدتی به نت دسترسی نداشتم خیلی هم سخت بود اگه خدا بخواد از این به بعد مرتب هستم و وبلاگم رو بروز می کنم.

در شهر کوفه مرد خسیسی زندگی می کرد که د ر خساست همانند نداشت. به او گفتند: «در بصره مردی ثروتمند زندگی می کند اما هزار بار او از تو خسیس تر است.» خسیس کوفه کنجکاو شد و به بصره رفت تا بلکه از همتای خسیس خود چیزی یاد بگیرد. و قتی به بصره رسید، نزد آن مرد رفت و خود را معرفی کرد و گفت: «من هم در کاری که تو می کنی استادم، اما آمده ام از تو چیزی یاد بگیرم» خسیس بصره با خوشرویی او را پذیرفت و گفت: «خوش آمدی! این جا را خانه ی خودت بدان، صبر کن تا وسایل مهمانی مهیا کنم.» سپس خسیس بصره به دکان نانوایی رفت و گفت: «مهمان عزیزی دارم، نان خوب داری؟» ادامه مطلب...

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
پی نوشت:
به خدا سپردمت. برای بازگشتت لحظه شماری می کنم.
خیلی دعام کن... .