همیشه وقتی کوچیک بودم یادمه مادرم میگفت باید نامهای ائمه علیه السلام رو بلد باشی و یادمه قبل از اینکه برم مدرسه اسامی دوازده امام رو بلد بودم و شنیده بودم که شب اول قبر از من ربک؟ من ولیک؟ سؤال می کنند و من همیشه خوشحال بودم که شکر خدا می تونم امامامو بشمرم و از حفظ بگم حالا که بزرگ شدم فهمیدم که نه بابا این حرفا نیست امامامو میشناسم به همشون هم ارادت دارم ولی چه فایده ممکنه شب اول قبر همین سؤالو ازم بکنند ولی منی که ربم شیطان شده، امامام شدن هوای نفسم شاید سالها و شایدم یک قرن طول بکشه و توی جواب سوال به ظاهر ساده بمونم چون حتی اگه بتونم به زبون هم بیارم که اونم محاله، دلم زبان به سخن باز می کنه و جواب تموم این سوالات رو میده. خدایا من که گناهکارم، ذر این شکی نیست، دلم خیلی سیاه شده خیلی، ولی خب شرمنده ی تمومشونم و به همشون هم اعتراف می کنم تا حالا صدها بار توبه شکستم ولی خب خودت گفتی که باز آی. خداجونم خوب می دونم که هوامو داری ولی ایندفعه بیشتز از قبل می خوام هوامو داشته باشی هر وقت خطایی کردم بزن توی سرم قبولت دارم خداجون....
حـیلت رها کـن عـاشـقا دیوانه شـو دیـوانـه شو
و انــدر دل آتـــش درآ پــروانــه شـو پــروانــه شـو
هم خویش را بیگانه کـن هم خانه را ویـرانه کـن
وآنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو
