زندگی خالی نیست
مهربانی هست
سیب هست
ایمان هست
آری تا شقایق هست زندگی باید کرد...
زندگی دفتری از خاطره هاست
یک نفر در دل خاک
یک نفر همدم خوشبختی هاست
یک نفر همسفر سختی هاست
چشم تا باز کنیم عمرمان میگذرد
ما همه همسفریم...
نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد؟
نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت؟!
ولی بسیار مشتاقم
گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش
که او یک ریز و پی در پی دم گرم خودش را در گلویم سخت بفشارد
و خواب خفتگان را آشفته تر سازد
بدین سان بشکند دائم
سکوت مرگبارم را . . . .
پی نوشت:
21 فروردین تولدم بود هر سال که می گذره یک سال، یک ماه، یک هفته، یک روز و یک ساعت و .... به مرگ نزدیکتر می شوم و من چه کرده ام. هیچ..... دستانم تهیست.
الهی و ربی من لی غیرک.
http://sohrabsepehry32.blogfa.com
