نقطه سرخط

امروز داشتم به اشناییها فکر می کردم که چقدر با هم فرق دارند از اشنایی دو دوست گرفته در مدرسه تا اشنای معلم با شاگردش یا راننده تاکسی با مسافرش و جالب تر از همه اشناییهای که در این وبلاگها صورت می گیره خیلی باحاله مگه نه. ولی امیدوارم که سو استفاده و غرضی در کار دوستان نباشه ولی حالا لب مطلبم درمورد اشناییهای قبل از ازدواجه که خیلی باید دقیق و سنجیده باشه و فقط بایک چشمک و شاخه گل طرف توی دلت بره و بعد ازاون هم که عاقبتش پیداست . البته اشنایی قبل از ازدواج خیلی سخته و به نظر من افراد فقط بعد ازدواجه که همدیگرو خوب می شناسند و حتی در دورا ن عقد بستگی هم این اشنایی هیچ فایده ای نداره و اون دوران فقط  موقعه عشقولانه است  (به قول یکی از دوستان وقتی دو نفر بعد از پنج سال زندگی، زندگی خوبی داشتند باید بهشون تبریک گفت نه موقعه عقد کردن) ولی خب وقتی دونفر با شناخت کافی که فقط با رفت امدهای مکرر صورت می گیره طرفشو تا حدودی شناخت انشالله پله ای می شه برای شناخت و اشناییهای بهتروبهترتر . خلاصه کلوم  اینکه هیچ وقت نباید در ازدواج کردن عجله کرد و تا یکی دو تا خواستگارای سمج دید زود جواب داد( البته قابل توجه دختران تیتیش مامانی  ترشیده که وقتی یه خواستگار  دیدند گل از گلشون می شکفد و سینی چایو  روی کت و شلوار سفید اقای داماد می ریزند بیچاره اون دوماد که اول زندگی پاش تاول می زنه)