وقتی به حضرت زینب فکر می کنیم اول از همه یاد صبرش می افتیم و جمله ی معروفش ما رایت الا جمیلا. براستی عجب صبری داشت که در عمق فاجعه و غم همه چیز را زیبا می دید وقتی که بی کس و تنها ماند در شب عاشورا و هیچ کسی را نداشت حتی در آن شب نماز شبش را خواند و واقعا عجب صبری دارد زینب.
ما می دانیم که صبر بر دو نوع است1- صبر بر گناه 2- صبر در اطاعت از خداوند. برای ائمه علیهم السلام صبر بر گناه اصلا پیش نمی آید و فقط وفقط مختص ما انسانهای معمولی می باشد. اما صبر هم درجه های متفاوتی دارد از بی ارزش ترین صبر تا والاترین صبر. آن صبری که صاحبش از روی ناچاری آن را انجام دهد و در کنارش مدام غر بزند و از وضع موجود شکایت کند بی ارزش ترین صبر نزد خدواند است مثل کسی که زندانی است و چه دلش بخواهد و چه نخواهد از آزادی بهره ی ندارد.
در جهت مقابل والاترین صبر مختص کسی است که می تواند خود را آزاد کند اما اطاعت از دستورات خدا را مقدم بر راحتی خودش بداند. سختیهای امتحان را با اشتیاق و خود خواسته می پذیرد و بهترین و زیباترین رفتار را در سختیها از خود نشان می دهد.
حضرت زینب از بدو تولد داغ و فراق پدر بزرگ، مادر، پدر، دوبرادر و فرزندانشان را دید و در نهایت از طرف مسلمانان ظاهری به بی دینی متهم شد اما همه چیز را زیبا دید. براستی چه کسی می تواند در اطاعت محض از خدا و ولی بر حق او تا این اندازه ذوب شود و زیبایی ببیند غیر از حضرت زینب.
ایشان به حق پرستار دین بود.
سِرّ نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود
چهره سرخ حقیقت بعد از آن توفان رنگ پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود
چشمه ی فریاد مظلومیّتِ لب تشنگان در کویر تفته جا می ماند اگر زینب نبود
زخمهء زخمی ترین فریاد در چنگ سکوت از طراز نغمه وا می ماند اگر زینب نبود
در طلوع داغ اصغر، استخوان اشک سرخ در گلوی چشمها می ماند اگر زینب نبود
ذوالجناح دادخواهی بی سوار و بی لگام در بیابان ها رها می ماند اگر زینب نبود
در عبور از بستر تاریخ، سیل انقلاب پشت کوه فتنه جا می ماند اگر زینب نبود
پی نوشت:
تقدیم به همه دوستداران حضرت زینب و پرستاران گرامی که با نام و رفتار ایشان بیش از هرکسی آشنا هستند.
انشالله بتونیم ادامه دهنده راه ایشون در حفظ دین باشیم. یا حضرت زینب دستمو بگیر بیشتر از گذشته محتاجم. التماس دعا
